Zrobiłam się na szaro :)

Wyciągnęłam z szafy, pomacałam... Na jesienną pluchę, albo na ciepłą zimę w sam raz się nada. Całe 1,8x1,5 wełnianej mieszanki w - nazwijmy to elegancko - szarym melanżu :) 
Na spódniczkę za dużo, na kostium za mało... Przez myśl przemknęły mi nawet spodnie, ale noszę je jak wiecie raczej sporadycznie. 
Została sukienka...
Nic to, że sukienki zajmują 3/4 mojej części szafy. Jeszcze jedna przecież się zmieści. Zawsze można upchnąć kolanem :)

Fason miałam w głowie odkąd kupiłam ostatnią Burdę. Model 121 - wykrój jak marzenie: prosty do uszycia, efektowny i na dodatek w podobnym kolorze.
Po przeczytaniu opisu musiałam jednak swoje zachcianki skonfrontować z rzeczywistością - zapotrzebowanie na tkaninę 2,3mb. Nawet pomijając burdowe zawyżanie zużycia to jednak całe pół metra za mało. 
Ale jak już wyciągnęłam szarą mychę z szafy to nie zamierzałam rezygnować z szycia.
Usiadłam pokombinowalam i wyszło to:

Poprzednie zdjęcie jest w wersji "artystycznej", na następnych widać więcej, chociaż do doskonałości trochę im jeszcze brakuje ;)

Góra z wspomnianego wyżej modelu 121 Burda 11/2012, a dól z ulubionej sukienki nr 110 z Burdy 7/2011. 

http://osinka.ru/

Łatwo nie było, oj nie. Musiałam trochę poprzesuwać zaszewki, bo jednak to dwa różne modele. I dopasować odpowiednio tył, bo wkrój góry nijak nie chciał współpracować z moją dolną, wystającą częścią ciała ;) 

Po tych poprawkach wszystko gra i buczy, a ja z tej radości zaszalałam i strzeliłam sobie jeszcze pomarańczowe stebnówki wokół wlotów kieszeni i zaszewek piersiowych, dzięki którym mysza od razu zyskała na atrakcyjności.

Zwłaszcza z kokardkowym paseczkiem w tym samym kolorze co stebnówki...