Świąteczny Tygrys

Dzisiaj Tygrys proszę Państwa: 

Postanowiłam przełamać swoją niechęć do zwierzęcych motywów i na świąteczne śniadanie wybrałam się odziana 
w tygrysopodobną sukienkę.

Sukienka powstała właściwie z potrzeby chwili. Kiedy słupek termometru w Wielki Piątek skoczył raptownie do góry spanikowałam. Nie byłam przygotowana odzieżowo na takie ekscesy pogodowe. Porzuciłam pieczenie mazurków i bab i pogalopowałam do maszyny. Troszkę koloryzuję - przygotowania świąteczne były już na ukończeniu, więc wieczorem mogłam spokojnie zrelaksować się przy szyciu ;)

Wykorzystałam wykrój z Diany Moden 4/2011, ale dostosowałam go do własnych potrzeb. Pozbawiłam go rękawów i sporo zwęziłam. Wszyłam też z tyłu zamek kryty, którego brak w oryginale. Spódnicę, składającą się z trzech części zredukowałam do jednej z zaszewkami. I znacznie powiększyłam dekolt, żeby nie czuć się jak w kombinezonie :)

Tygrysopodobny materiał to wynik amoku zakupowego :)
Kupiłam go, mimo swojej niechęci do tego typu printów. Ale był tak przyjemny, mięsisty w dotyku i najważniejsze - tani jak barszcz, bo to kupon z resztek. I jak to bywa w przypadku szmatoholiczki kupiłam, bo na coś tam się kiedyś przyda. Znacie to z autopsji, prawda?

Kuponik miał jednak jedną, podstawową wadę. Krótki był strasznie (tylko 90 cm), a ja uparłam się, że uszyję z niego sukienkę. I dałam radę, ale musiałam posiłkować się  beżowymi wstawkami w pasku i plisą na dole. 
Przez braki tkaninowe sukienka jest w długości za którą nie przepadam, ale jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma :)

Zdjęcia  robione po partyzancku, w tempie iście ekspresowym w drodze na wielkanocne, rodzinne śniadanie. Musieliśmy się sprężać, bo Młoda trzymała się kilkanaście metrów od nas i udawała, że nie zna tej dwójki wariatów co ganiają w świąteczny poranek z aparatem po miejskim parku zamiast siedzieć statecznie nad talerzem żurku :)

I na koniec kilka detali, tym razem już na manekinie: