Dresiara - part 2

Zapowiedziany wcześniej ciąg dalszy szycia z dresówki. Tym razem jednak w wersji bardziej skomplikowanej i dużo staranniej zaplanowanej. Nie mogłam się oprzeć, żeby z materiału, który ma taki milusi meszek pod spodem nie uszyć  czegoś także dla siebie :) 

Padło na sukienkę z Burdy Szycie Krok po Kroku 2/2013 model 3E:

To zdecydowanie najlepszy numer od kilku lat. Zostałam mile zaskoczona zawartością, bo zazwyczaj po przejrzeniu nie znajduję tam nic dla siebie. Tym razem podoba mi się  prawie wszystko. Przede wszystkim płaszcz, w którym się zakochałam (w moim wykonaniu możecie podziwiać tutaj) i dzisiejsza sukienka, która pewnie stanie się jedną z moich ulubionych. 

www.burda.pl

W sieci i sklepach znalazłam mnóstwo sukienek z dzianiny dresowej. Wszystkie prawie identyczne. Workowate i bez wykończonych brzegów. 
Jak zwykle poszłam pod prąd i postawiłam na sportową elegancję. Elegancja w kroju, ale za to z dresówki :) Można by rzec -  modowy eklektyzm. Żeby dodatkowo podkreślić sportowy charakter materiału wszystkie cięcia podkreśliłam kontrastową stebnówką:

Ciemniejsze elementy są resztek cieńszej dzianiny, zbyt wiotkiej w stosunku do dresówki - musiałam je podkleić fizeliną. 

 

 Szara dresówka  została wykorzystana tym sposobem do ostatniego skraweczka. Nie było jej zbyt wiele, bo tylko 2mb, a udało mi się wyczarować bluzę, spodnie i na dodatek sukienkę z rękawami...To się nazywa efektywne zużycie materiału :)

Jeszcze tylko krótki opis perypetii szyciowych, bo bez prucia się nie obyło. Ku przestrodze dla innych napalonych na ten model :)

Najwięcej kłopotów sprawiły podkroje pach. Rękawy po wszyciu ciągnęły się niemiłosiernie a całość brzydko się marszczyła. Nie znam się na konstrukcji, ale według mnie to defekt wykroju, bo zauważyłam taki sam problem na kilku zdjęciach (jak zwykle po fakcie), nawet w Burdzie (zielono-czarna wersja).Wystarczyło pogłębić podkroje pach w górnej części przodu i sukienka od razu lepiej się układa. 

 

Dopasowywałam również tył - przy dekolcie miałam spory nadmiar materiału i w górnej części pleców tworzył się brzydki "garb". Zwęziłam rękawy, bo były tak szerokie, że wiatr w nich hulał.
A prawie przy końcu roboty spadł mi suwak z krytego zamka błyskawicznego i umordowałam się strasznie zanim udało mi się to naprawić. I tego jednego nie mogę zrzucić na winę wykroju :)))

Więcej grzechów nie pamiętam, ale jak sobie przypomnę to na pewno dopiszę :)

Ps. Sukienka została dzisiaj uwieczniona na ludziu w pięknych okolicznościach przyrody. 

Z góry przepraszam za ilość zdjęć. 

Nie mogłam się jak zwykle zdecydować, które podobają mi się najbardziej :) 

I za wygniecenia, bo niestety w plener musiałam dotrzeć samochodem.