Kawałek szmatki i kilka słupków na szydełku :)

Przy okazji wymiany zawartości czeluści mojej szafy z garderoby zimowo-wiosennej na letnią odnalazłam moje ulubione tuniczki. I postanowiłam wam je pokazać na przekór złej pogodzie, albo może w oczekiwaniu na lepszą :)

Na zdjęciach, które też wygrzebałam - tym razem z otchłani twardego dysku, prezentuję je z dżinsami. Ale z legginsami i szortami wyglądają równie dobrze.

Oczywiście wykonałam je własnoręcznie od początku do końca.

No może prawie, bo zielona to częściowy recycling - górę wyszydełkowałam sama, ale dół pochodzi z bluzki, którą kupiłam na wyprzedaży. Długo zastanawiałam się jak ją przerobić i w wyniku długotrwałego wysiłku myślowego postanowiłam zostawić tylko dolną część. Pomysł na szydełkową górę przyszedł jak zwykle niespodziewanie ;)

Efekt spodobał mi się jednak na tyle, że powstała tunika nr 2. Tym razem jednak uszyłam również dół:

Bardziej spostrzegawcze  (i szydełkujące) koleżanki pewnie zauważą, że tunika nr2 ma karczek z motywów, identycznych z tymi, które wykorzystałam do zrobienia spódnicy z tego postu. Jak widać w obu ciuchach prezentuje się całkiem nieźle. I pewnie znajdzie zastosowanie w kolejnych projektach, bo jest bardzo uniwersalny.

I jak to zwykle w domach, w których mieszka więcej niż jedna kobieta bywa powstała nagląca potrzeba uszycia tuniki nr 3. Tym razem w mniejszym rozmiarze i żółtym kolorze - na zamówienie Młodej:

Szkoda tylko, że Młoda w tym roku pewnie się w nią już nie zmieści. Ale nie ma co się smucić - będzie okazja, żeby wyprodukować następną :)

Połączenie szydełkowej góry z szytym dołem jest jak dla mnie idealnym rozwiązaniem. 
Po pierwsze nie trzeba dziergać całej bluzeczki - zdecydowanie mniej pracy. 
Po drugie nie lubię ażurów w okolicy pępka - nie dla mnie takie przeciągi :) W moich tuniczkach newralgiczne rejony są zakryte tkaniną, a całość jest nadal lekka i przewiewna. Na upały jak znalazł!

Jedyny problem w szyciu miałam z wykonaniem połączenia. Zależało mi jak zwykle na estetyce, ale jednocześnie musiało być elastyczne, bo chciałam uniknąć wszywania suwaków. Nie najlepiej wyglądają przy ażurach bez podszewki...
Potrzeba matką wynalazku - pokombinowałam i wymyśliłam. Na wszelki wypadek zrobiłam zdjęcia i jeśli wyrazicie taką potrzebę, to chętnie podzielę się z wami swoim sposobem. 

Ps. Czekam na trochę lepsze światło, żeby zaprezentować wam rolety, które zapowiedziałam we wcześniejszych postach oraz instrukcję ich uszycia. 

Dla zainteresowanych zamieszczam schemat motywu do białej tuniki:

Schemat znalazłam podczas przekopywania internetu, ale niestety nie znam źródła jego pochodzenia.